Ηλεκτρονικό εμπόριο, e-shop & dropshiping

Ηλεκτρονικό εμπόριο, εμπόριο παντού!

Δεν είναι τόσο μακριά οι δράσεις του ΕΣΠΑ e-λιανικό και e-λιανικό 2, ούτε είναι υπέρογκη η επένδυση σήμερα προκειμένου να κατασκευαστεί ένα e-shop, η έννοια επίσης του dropshiping, του shopify είναι στο μυαλό όλων των νέων, τόσο ως καταναλωτές, αλλά όσο και ως δυνητική επαγγελματική δράση.

Στο παρόν λοιπόν άρθρο, θα δοθεί μια ανάλυση για τα ηλεκτρονικά καταστήματα υπό το πρίσμα του λογιστηρίου, με μια σαφή όμως έμφαση σε θέματα ΦΠΑ. Αρχικά τα άμεσα και εύκολα θέματα, όπως ΚΑΔ, έδρα, φορολογία. Έπειτα όμως το σημαντικό και δύσκολο σημείο είναι το ΦΠΑ, οι πωλήσεις από απόσταση σε ΕΕ και έννοιες όπως OSS.

ΚΑΔ και έδρα e-shop.

Από τα πρώτα σημεία αποσαφήνισης, είναι η δραστηριότητα της επιχείρησης, τί εμπορεύεται, τί πουλάει, μπορεί δε η δραστηριότητα της να μην είναι μόνο μία. Επί παραδείγματι, ένα συνοικιακό μίνι μάρκετ, έχει δραστηριότητα πώλησης παγωτών, εφημερίδων, τηλεκαρτών, κλπ. κάθε μία από τις δραστηριότητες του μίνι μάρκετ, έχει καταγραφεί στο μητρώο της ΔΟΥ όπου υπάγεται η επιχείρηση, με μόνο διαχωρισμό μιας δραστηριότητας ως κύριας και των λοιπών ως δευτερευουσών. Κάθε λοιπόν δραστηριότητα έχει δηλωθεί είτε κατά την έναρξη, είτε αργότερα με μεταβολή στο μητρώο της ΔΟΥ και έχει ένα κωδικό αριθμό δραστηριότητας, γνωστό ως ΚΑΔ. Οι ενεργοί ΚΑΔ μιας επιχείρησης, είναι διαθέσιμοι στην προσωποποιημένη πληροφόρηση της ΑΑΔΕ.

Δεν υπάρχει όμως, ΚΑΔ που να αναφέρεται ως δραστηριότητα ηλεκτρονικού εμπορίου. Δεν είναι ο ΚΑΔ το στοιχείο που θα διαχωρίσει το φυσικό από το ηλεκτρονικό κατάστημα. Ένα pet shop, θα έχει δραστηριότητα εμπορίου ειδών για ζώα συντροφιάς, είτε πουλάει από φυσικό κατάστημα, είτε πουλάει μέσω πλατφόρμας τύπου Sktrouz, είτε πουλάει από e-shop δικής της κυριότητας. Το Jumbo έχει τους ίδιους ΚΑΔ λοιπόν, τόσο για τα φυσικά του υποκαταστήματα, όσο και για το ηλεκτρονικό του κατάστημα.

Άρα, ένα φυσικό και ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, είναι το ίδιο και το αυτό κατάστημα, ίδια επιχείρηση.

Επόμενο στοιχείο προς ανάλυση, είναι η έδρα μιας επιχείρησης.

Τονίζεται ξανά, ότι ένα e-shop, θα έχει την ίδια αντιμετώπιση με ένα φυσικό κατάστημα. Θα πρέπει να υπάρχει έδρα, ή όπου αυτό είναι δυνατό, έδρα θα μπορεί να γίνεται το σπίτι. Έδρα το σπίτι μπορούν να έχουν μόνο ατομικές επιχειρήσεις, συνήθως παροχής υπηρεσιών, ενώ το λιανικό εμπόριο σπάνια επιτρέπεται να εκτελείται από το σπίτι του εμπόρου. Το σκεπτικό εδώ είναι πως δεν θα μπορεί να υπάρχει διαφάνεια για το ύψος των αποθεμάτων που υπάρχουν, οπότε και ο δυνητικός έλεγχος δεν θα είναι σωστός και διαφανής. Το δε χοντρικό εμπόριο, δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθεί από έδρα κατοικία επιχειρηματία.

Επισημαίνεται ότι πολλές φορές, η άνω παράγραφος μπορεί να παρακαμφθεί, πχ, επιχείρηση εγκατάστασης συναγερμών, εγκαθιστά κάμερες, με τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών για την εγκατάσταση, αλλά και τιμολόγιο πώλησης για τον εξοπλισμό. Εδώ λοιπόν νοείται πως ο εν λόγω επιχειρηματίας, θα αγοράσει όσα υλικά απαιτεί η εγκατάσταση, ή αν κάνει εμπόριο πχ, ανταλλακτικών για υφιστάμενες εγκαταστάσεις, είναι λίγες, χωρίς επίπτωση στα αποθέματα, άρα και τον προσδιορισμό του κέρδους κατά τη φορολογία.

Το μόνο σημείο που διακρίνει την φυσική επιχείρηση από την διαδικτυακή της διάσταση, είναι η δήλωση στο μητρώο, στο έντυπο Δ211 στο σημείο 3.17 όπου καλείται ο δηλών να τσεκάρει το πεδίο που αναφέρει ότι θα υπάρχει e-shop. Kαι τούτο προκείμενου να μπορεί να ενεργοποιηθεί το πλαίσιο πώλησης από απόσταση κατά την έννοια του Ν. 4818/2021.

Αντίστοιχα και οι υποχρεώσεις που απορρέουν για ταμειακές, ΦΗΜ κλπ, ισχύουν και υποχρεώνουν τη τιμολόγηση κατά το ίδιο πλαίσιο με το φυσικό κατάστημα.

Ως εδώ λοιπόν, περιγράφουμε τα ίδια μέτρα και σταθμά, τόσο για το φυσικό κατάστημα, όσο και για το ψηφιακό. Οι συναλλαγές θα γίνουν με το ίδιο πλαίσιο και για τις δυο εκφάνσεις της επιχείρησης.

OSS, πωλήσεις από απόσταση, ενδοκοινοτικές και ΦΠΑ

Το πλαίσιο όμως έναντι του ΦΠΑ, είναι πιο σύνθετό και εδώ είναι η πεμπτουσία της ζητούμενης ανάλυσης: Βαρύνεται με ΦΠΑ μια πώληση από e-shop; Και αν ναι, πότε και πόσο.

Με βάση το πρώτο μισό του άρθρου, εύλογα θα απαντήσει κανείς, πως ναι, βαρύνεται με ΦΠΑ, με συντελεστή 24% κατά πάσα πιθανότητα, που είναι ο κανονικός συντελεστής ΦΠΑ την παρούσα χρονική στιγμή.

Η δύναμη του ηλεκτρονικού εμπορίου, είναι η ικανότητα του να σπάει τα συμβατικά γεωγραφικά όρια. Μια ατομική επιχείρηση στη Λάρισα μπορεί να πωλεί σε νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου, αλλά και σε Γερμανία καθώς και Κύπρο. Και αυτό είναι από τα ουσιώδη στοιχεία των ηλεκτρονικών πωλήσεων. Όπου υπάρχει πρόσβαση στο internet, υπάρχει δυνητικά ένας ακόμη πελάτης.

Η ως άνω επιχείρηση, πουλά με τρεις συντελεστές ΦΠΑ, με τον κανονικό 24%, μειωμένο 17%, ενώ πουλά και άνευ ΦΠΑ, σε επιχείρηση Γερμανίας. Αν υπήρχε μόνο το φυσικό κατάστημα, δεν θα υπήρχε η προβολή ούτε σε νησί μειωμένου συντελεστή, ούτε στον ευρωπαϊκό χώρο.

Καθίσταται λοιπόν σαφές, πως η προσοχή πρέπει να δοθεί στο ΦΠΑ όταν μιλάμε για ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, καθώς τα γεωγραφικά όρια μιας επιχείρησης, εκτοξεύονται γρήγορα από τα στενά όρια του Νομού ή πόλης της φυσικής παρουσίας.

Τα σενάρια λοιπόν, έχουν ως εξής:

• Πώληση με πλήρη συντελεστή ΦΠΑ

Πρόκειται για πώληση είτε B2C είτε B2B, αφορά συναλλαγή που υπάγεται σε ΦΠΑ και είτε έχει κοπεί απόδειξη λιανικής, είτε έχει εκδοθεί τιμολόγιο. Το ΦΠΑ που θα επιβληθεί είναι ανάλογα με το είδος του εμπορεύματος είτε πλήρες (24% σήμερα) είτε μειωμένο (13%, ή 6%).

Είναι η συνηθέστερη περίπτωση συναλλαγής. Αγορά ενδυμασίας, υποδημάτων, βιβλίων, διατροφικών συμπληρωμάτων, είναι οι συνηθέστερες συναλλαγές που μπορεί κανείς να παραθέσει ως παραδείγματα.

• Πώληση με μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ

Αν και φθίνουν οι περιοχές όπου υπάρχει ακόμη ο μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ,  υπάρχει ακόμη ένα σύνολο νησιών όπου το ΦΠΑ είναι μειωμένο κατά 30% του αρχικού (πχ, ο πλήρης, όχι 24%, αλλά 17%). Έτσι αν πωλήσει μια επιχείρηση της ηπειρωτικής Ελλάδας που εμπορεύεται υπολογιστές σε ξενοδοχείο της Κω, ένα τερματικό για τη ρεσεψιόν, τότε θα επιβληθεί ΦΠΑ 17%, αντί του 24%.

• Πώληση B2B εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης (ενδοκοινοτικές συναλλαγές)

Η πώληση αγαθών και υπηρεσιών εντός της ευρωπαϊκής ένωσης, μεταξύ των επαγγελματιών, δεν βαρύνεται με ΦΠΑ. Τιμολόγια από facebook, goolge που συχνά λαμβάνουν υπηρεσίες προώθησης επιχειρήσεις, έρχονται δίχως ΦΠΑ στην ανάλυση. Προϋπόθεση είναι και οι δυο συναλλασσόμενοι να έχουν εγγραφεί στο σύστημα VIES.

• Πώληση B2C εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης (πώληση από απόσταση)

Και ενώ η ανάλυσή μας προχωρεί, η διάκριση των περιπτώσεων γίνεται πιο σύνθετη. Οπότε στην πώληση B2C, η συναλλαγή χαρακτηρίζεται ως πώληση από απόσταση. Αυτό σημαίνει πως η επιχείρηση εντός της ΕΕ, πουλάει σε ιδιώτη κάτοικο άλλου κράτους μέλους αγαθά ή υπηρεσίες, που όμως δεν έχουν την πορεία των ενδοκοινοτικών συναλλαγών.

Και με τον Ν. 4818/2021, τέθηκε το πλαίσιο που διέπει τις συναλλαγές αυτές.

Το πρώτο που εξετάζεται είναι το ετήσιο ύψος των συναλλαγών που κάνει η εν λόγω επιχείρηση σε έκαστη χώρα μέλος της ΕΕ. Αν το ύψος των πωλήσεων προς μία χώρα, ανέρχεται σε άνω των 10.000,00€, τότε η επιχείρηση αυτή, οφείλει να λάβει ΑΦΜ στην εν λόγω χώρα και να αποδώσει εκεί τον ΦΠΑ με το αντίστοιχο συντελεστή που εκεί ισχύει.

Παράδειγμα: Επιχείρηση με χειροποίητα διακοσμητικά, πουλάει σε ομογενείς που κατοικούν στην Γερμανία, εποχικά διακοσμητικά για Πάσχα και Χριστούγεννα. Οι πωλήσεις της, είναι 12.000€ για την Γερμανία. Παράλληλα, οι πωλήσεις της είναι και σε Ολλανδία αλλά σε ύψος 350,00€ και στην Γαλλία 560,00€. Τότε η εν λόγω επιχείρηση, πρέπει για λάβει ΑΦΜ για λόγους ΦΠΑ από τη Γερμανία, όπου θα αποδώσει εκεί τον ΦΠΑ των πωλήσεων που αναλογεί. Για τις άλλες δυο περιπτώσεις της Ολλανδίας και Γαλλίας, οι πωλήσεις είναι κάτω του ορίου, οπότε και το ΦΠΑ που θα επιβληθεί είναι το ισχύον στην Ελλάδα και θα δηλωθεί στην αντίστοιχη περιοδική δήλωση ΦΠΑ.

Άρα για κάθε χώρα ξεχωριστά, πρέπει να παρακολουθεί κανείς το ύψος των πωλήσεων. Είναι όμως κάτι που είναι σημαντικό ιδίως για το πολύ επίκαιρο dropshipping.

Droshipping, είναι η πώληση μέσω μιας πλατφόρμας (πχ. shopify), από τον προμηθευτή Α, στον καταναλωτή Β, ενώ κατάστημα είναι του μεσάζοντα Γ.

Για κατανόηση, θέλει ο τελικός καταναλωτής (Β) να αγοράσει ένα έπιπλο για την τηλεόρασή του. Ψάχνοντας στο internet, βρίσκει τον πωλητή (Γ) στην πλατφόρμα του shopify, αντίστοιχη της Skroutz και αγοράζει το προϊόν της αρεσκείας του.

Η λογική πορεία θα ήταν να παραγγείλει ο Γ, από τον προμηθευτή του (Α) και μόλις παραλάβει, να το στείλει στον τελικό καταναλωτή Β. Όμως για οικονομία χρόνου και προς αποφυγή στοκαρίσματος, λειτουργίας ιδίου e-shop, ο προμηθευτής Α, στέλνει στον Α απευθείας, με εκτυπωτικά του Β. Ο καταναλωτής βλέπει λοιπόν ότι το έπιπλο ήρθε από τον Γ, ενώ οι τιμολογήσεις, τραβούν τον δικό τους δρόμο.

Είναι πολύ  διαδομένο το φαινόμενο του dropshipping, ως μοντέλο λειτουργίας, προσφέροντας μικρό κόστος λειτουργίας

Με το dropshipping λοιπόν εδραιωμένο, αξίζει να γνωρίζει ο κάθε έμπορος τις ως άνω σημαντικές διακρίσεις.

Στιγμιότυπο από την ΑΑΔΕ για την εφαρμογή στην εφαρμογή One Stop Shop (OSS).

Αξίζει μία μικρή αλλαγή θέματος, προκειμένου να θίξει κανείς τις αιτήσεις επιστροφής ΦΠΑ από χώρες της ΕΕ.

Μία διαδικασία που γίνεται όταν επιχείρηση πραγματοποιεί δαπάνες σε άλλη χώρα της ΕΕ, όχι όμως ενδοκοινοτική απόκτηση. Πχ, φορτηγό από Ελλάδα, με σκοπό την παράδοση αγαθών στην Ολλανδία, βάζει πετρέλαιο σε Ιταλία, Γαλλία, ή όποια άλλη ενδιάμεση χώρα. Η OSS, δεν αφορά τη διαδικασία αυτή.

Εν κατακλείδι

Το φυσικό από το ηλεκτρονικό κατάστημα, δεν έχουν διαφορετική αντιμετώπιση. Είναι η ίδια λειτουργία. Είναι μια νέα διάσταση, με άλλα γεωγραφικά όρια, κοινό και εν γένει δυνατότητες.

Σχετικές Διατάξεις:

Ν. 4818/2021, Ν. 2859/2000, Απόφαση 1242/2021, ΠΟΛ.1006/2013